با وجودی که هزاران سال است که مردم از هنر به عنوان راهی برای بیان، ارتباط و بهبود یافتن استفاده می‌کنند اما هنردرمانی به صورت رسمی از میانه‌های قرن بیستم شکل گرفته است.
سایمون معتقد است که هنر در مانی یا روان در مانی هنری مستلزم توجه به نیازهای روانی بیماران، نظیر نیاز به آزادی، اظهار وجود و آرامش است وبر همین اساس نیازمند توجه به جزییات مهارتهای هنری نیست و فعالیت‌ها و تولیدات هنری را نه به خاطر رویکرد زیبایی شناسانه آنها بلکه به دلیل نقش روانکاوانه و درمانگرشان مورد توجه قرار می‌دهد.
پژوهش حاضر با هدف اثربخشی نقاشی درمانی در کاهش پرخاشگری دانش آموزان دختر نارساخوان انجام شد.
جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه دانش آموزان دختر نارساخوان مراجعه کننده به مراکز اختلالات یادگیری شهر کرمانشاه بود که از میان آنها نمونه‌ای به حجم 120 نفر به روش نمونه گیری موجود انتخاب شد و پس از تکمیل پرسشنامه پرخاشگری آیزنک 30 نفر که بیشترین نمره را داشتند، انتخاب گردید و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند.
گروه آزمایش به مدت 6 جلسه به نقاشی آزاد پرداختند.
نتایج پژوهش نشان داد که بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون پرخاشگری در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد.
از یافتههای پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که نقاشی درمانی در کاهش رفتارهای پرخاشگرانه دانش آموزان دختر دچار نارساخوانی موثر استودکان ناشنوا به دلیل نقص شنوایی خود با مشکلات روان شناختی متعددی رو به رو هستند.
پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر هنردرمانی با رویکرد نقاشی بر کاهش تنهایی و ناامیدی کودکان ناشنوای پسر صورت گرفت.
به این منظور از بین کودکان ناشنوای 7 تا 10 ساله شهر اصفهان، تعداد 30 نفر که ملاکهای ورود به پژوهش را دارا بودند به شیوه نمونه گیری چندمرحله ای، انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه شاهد و مورد گمارده شدند.
برای جمع آوری دادهها از مقیاس ناامیدی کودکان Kazdin و مقیاس تنهایی Asher که روایی و اعتبار آنها تایید شده است، استفاده شد.
دادههای به دست آمده با روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
منبع : مقاله نقاشی و نقاشی درمانی
